คำหวาน


คำหวาน 
by ธาดา 

ดวงหทัยพี่นี้สถิตที่นวลเจ้า... ตราบสิ้นพิราลัย เพียงแรกพบสบนัยน์เนตร พระองค์เจ้าสฤษดิ์รังสรรค์ก็ทรงหมายปองในตัวเต็มเดือน
สตรีสามัญที่มิคู่ควรกับขัตติยบุรุษผู้สืบสายพระโลหิตอันสูงส่ง
ทางเดียวที่จะได้หล่อนมาครอบครองคือ “ชายจะเลี้ยงเธอเป็นเมีย เป็นหม่อมห้ามของชาย ภายหน้าเจอกุลสตรีที่คู่ควร คุณแม่ค่อยรับขวัญสะใภ้หลวง”   สี่ปีในฐานะนางห้าม เต็มเดือนไม่เคยขาดตกบกพร่องในหน้าที่  ด้วยเมื่อถวายตัวแล้ว หล่อนได้ถวายหัวใจแด่พระองค์ชายไปด้วย ทว่า...ที่เขาเรียก ‘นางห้าม’ เพราะเหตุนี้เอง
‘ห้าม’ อารมณ์ธรรมชาติของชาย ‘ห้าม’ เพื่อรอขัตติยนารีที่คู่ควร  ฟ้าสูงย่อมมิควรเคียงคู่แผ่นดินต่ำ กำแพงแห่งชนชั้นนั้นหนาหนัก ยากจะทลาย  กระนั้นก็อย่าลืมเทียว...ห้ามสิ่งใดย่อมห้ามได้ ทว่าห้ามความรักนั้นยากยิ่ง  เมื่อขัตติยบุรุษทรงยึดมั่นในนางเดียว...ศศิธรผู้ฉายแสงกลางดวงหทัย
ตราบสุริยันยังอยู่คู่ทิวา ตราบจันทราไม่ร้างจากราตรี  ดวงหทัยพี่นี้สถิตที่นวลเจ้า...ตราบสิ้นพิราลัย

เขียนโดย
ป้ายกำกับ: ,

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)